Bryce Canyon

Bryce Canyon is een Nationaal Park gelegen in het zuidwesten van de Amerikaanse staat Utah. Bryce Canyon is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. De afgesleten toppen zorgen voor prachtige formaties die in het zonlicht erg mysterieus lijken. De zon zorgt voor schakeringen van de kleuren van de rotsen. De kleuren variëren van roze naar oranje. Het is een onderdeel van de Grand Staircase.
Het park dankt zijn naam aan de Mormoonse pionier Ebenezer Bryce, die van 1875 tot 1880 aan de voet van Bryce Canyon woonde. In 1924 werd het gebied uitgeroepen tot nationaal park. In vroeger tijden was de Bryce Canyon een nachtmerrie voor veedrijvers; het was ondoenlijk in dit gebied een overzicht over de kudde te behouden.

Hoodoovorming in Bryce Canyon

Hoodoos in Bryce Canyon worden gevormd door twee processen. Het eerste proces, vorstverwering, oefent vooral in de winter zijn invloed uit. Water sijpelt in kleine scheuren in de rots. Wanneer het water bevriest, zet het uit, waardoor de scheur groter wordt. Het ijs smelt, er loopt meer water in de scheur en het water bevriest weer. Scheuren kunnen op deze manier zo groot worden, dat er stukken rots afbreken.
Dat is waar het tweede proces verder gaat: regen neemt de stukjes rots die zijn afgebroken door het vriezen en dooien van water in scheuren. De regen draagt ook bij aan de erosie van de rots doordat het wat zuur is. Kalksteen, waaruit hoodoos bestaan, lost daarin op.
Deze processen hebben gezorgd voor het ontstaan van deze rotsformaties, maar zullen ook zorgen voor de afbraak ervan. In Bryce Canyon is de erosiesnelheid ongeveer 0,6-1,3 meter per 100 jaar.
In dit park rijdt een gratis shuttlebus van het ene uitzichtspunt naar het andere. Dit zijn punten waarvandaan je een mooi uitzicht hebt op de hele vallei, vooral bij zonsopgang en zonsondergang, bijvoorbeeld Sunrise Point, Sunset Point, Inspiration Point, Bryce Point en Fairyland Point. Er kan gewandeld worden met een gids of op muilezels. Veel van de rotsen hebben namen, zoals ‘the submarine’ en ‘the naked woman’. Zoals in veel Nationale Parken is alles goed georganiseerd en aangeduid. In de bezoekerscentra zijn informatie en kaartjes te krijgen.
Enkele trails zijn Mossy Cave, Rim Trail, Bristlecone Loop, Queens Garden, Navajo Trail, Tower Bridge, Hat Shop en Swamp Canyon.
Weeromstandigheden
Bryce Canyon ligt ongeveer 2.700 meter boven zeeniveau, en daarom is het hier meestal veel minder warm dan in de lager gelegen gebieden in Utah.
Tijdens de winter is het erg koud (incidenteel tot -30° Celcius), maar vaak wel bijzonder helder. Van oktober tot april is de kans op sneeuw zeer groot; de wegen naar de viewpoints worden sneeuwvrij gehouden, maar de wandelpaden zijn vaak wel afgesloten.
Het weer tijdens de lente is erg onvoorspelbaar. Overdag kan de temperatuur heel aangenaam zijn, maar je kan ook nog te maken krijgen met sneeuwstormen. ’s Nachts vriest het meestal nog.
Juli is de warmste maand, overdag wordt het gemiddeld 28° Celcius, ’s nachts koelt het af tot onder 10° Celcius. In juli en augustus heb je ’s avonds veel kans op thunderstorms.
Tijdens de herfst is het meestal heel zonnig en helder, dit is dan ook een erg mooie tijd om het park te bezoeken. ’s Nachts ligt de temperatuur rond het vriespunt.

Bryce Point

Bryce Point geeft u het meest weidse uitzicht over het Bryce Amphitheater, wat zeker bij zonsopkomst in de ochtend erg mooie plaatjes oplevert. U kunt hier vele hoodoos zien in vele verschillende roodschakeringen.
Dit punt - en Bryce Canyon als geheel - is vernoemd naar de eerste Amerikaan die hier woonde, Ebenezer Bryce. Hij woonde vanaf 1870 gedurende vijf jaar in de vallei nabij de canyon en zorgde er zo voor dat het gehele gebied naar hem vernoemd werd.
Bryce Point wordt door veel AllesAmerika.com-leden als favoriete uitzichtpunt genoemd.

Inspiration Point

Inspiration Point geeft een ander prachtig uitzicht over het Bryce Amphitheater. Wees voorzichtig: het is hier zeer hoog en op sommige plaatsen glad. De NPS raadt u aan om achter de hekken te blijven staan.

Sunset Point

De naam van Sunset Point zegt het al, dit is een goede plek om de zonsondergang te zien. Maar deze plek is niet alleen de moeite waard als de zon onder gaat. Hier zijn de verschillende kleuren van de rotsen goed te zien. Op deze plek bevindt zich ook een van de meest beroemde rotsen: ‘Thor’s hammer’. Deze eenzame rots steekt ver boven de anderen uit, en lijkt (met een beetje inbeelding) op een gigantische hamer. Tezamen met Sunrise Point en Bryce Point kijk je uit over Bryce’s Amfitheater, een immense decor van ‘hoodoo’s’ en bomen.

Sunrise point

Dit uitkijkpunt biedt één van de beste vergezichten in het park. Vanaf Sunrise Point kijk je zelfs over de grens van het park, want op de achtergrond zijn de Pink Cliffs zichtbaar. En kun je tevens goed zien hoe dennenbomen zich vast klampen aan de rotsen en het zand. Soms liggen hun wortels bloot door de erosie. Het geeft aan hoe moeilijk het hier is voor bomen om te groeien. En zoals de naam al zegt, de zonsopgang hier is meer dan de moeite waard.

Red Canyon

Red Rock Canyon ligt in een gebied waar zich zo’n 180 miljoen jaar geleden een gigantisch duinenveld bevond. In het zand werden, door sterke wind, veel lijnen gevormd. Het enorme gewicht van het zand zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden, de harde zandsteenlaag die hier ontstond staat bekend als Aztec Sandstone.
Na verloop van tijd kwam deze zandsteenlaag aan de oppervlakte; de ijzerhoudende mineralen kwamen in aanraking met de lucht en begonnen te oxideren. Hierdoor hebben de rotsen hun rode, oranje en geelbruine kleuren gekregen.Een van de belangrijkste geologische kenmerken van het park is de aanwezigheid van de Keystone Thrust Fault; dat is een breuklijn waar ongeveer 65 miljoen jaar geleden twee aardplaten op elkaar zijn gebotst. Daarbij is een oude laag, die bestaat uit grijs kalksteen, over de jongere zandsteenlaag geschoven. In het park kan je deze lagen nu nog duidelijk onderscheiden. In 1990 is een gebied ter grootte van ruim 300 km² uitgeroepen tot National Conservation Area, er komen ongeveer 1,2 miljoen bezoekers per jaar.

terug inhoud